Kut! Zonder peren, maar bij de koffie

Het is niet geheel ongebruikelijk dat ik via derden op de hoogte wordt gebracht over wat ik nu weer op tv heb gemist. De dag zal nog moeten aanbreken dat mensen me op tijd informeren, zodat ik direct op de actualiteiten kan inspringen. Maar tot die dag blijf ik dankbaar dat het mij tenminste nog ter oren komt, want zelf de televisie aanzetten om bij te blijven gaat mij te ver. Desalniettemin, werd ik dus onlangs verwittigd van het feit dat het de ‘Week van de vagina’ is geweest.

‘Week van de vagina’, waarom durven mensen niet gewoon ‘kut’ te zeggen? Een hele generatie feministen heeft ervoor gestreden om het beestje bij haar naam te noemen. Bovendien had een titel zoals ‘De vijf kutdagen’ vast meer aandacht getrokken. Nou ja, misschien dat je er niet de juiste doelgroep mee aanspreekt. Maar zelfs het even kuise ‘vulva’ wekt niet direct de indruk dat de gebruiker van het woord zich ongemakkelijk voelt bij andere woorden. ‘Een weekje vulva rubriek’, klinkt toch alsof een expert aan het woord komt. Maar ja, een enkeling zou kunnen denken dat Griekse mythologiën het thema zijn. Uiteraard kan het haast niet anders dan dat Vulva de Romeinse Godin van Genot moet zijn. Hoe dan ook, een hele week gewijd aan dit mooie vrouwelijke lichaamsdeel is mij dus ontgaan! Kut!

Gedreven door nieuwsgierigheid begin ik een naarstige zoektocht op het internet. Het blijkt dat de preutse miepen van Koffietijd graag een week wilden wijden aan kutjes. Aan hun eigen gleufjes beleefden ze klaarblijkelijk niet genoeg plezier. Maar ineens is het ook duidelijk waarom er is gekozen voor ‘Week van de vagina.’ Al gauw wordt mij duidelijk dat zij vaginale ongemakken aan de kaak willen stellen. Dikke negerlullen die zich toegang proberen te verschaffen tot erg nauwe schedes, bedoeld voor minutieuze dolkjes, is niet het uitgangspunt. Nee, witte vloed (geen getijkwestie, maar vaginale afscheiding), onwelriekende sluispoorten, dozen met schimmelinfecties, kriebelkut en meer dergelijk soorts wat mij even doet staken verder te eten.

Blijkbaar is het een taboe om over je kut te praten. Met recht spreken we dus van de schaamstreek. Vrijwel elk ander onderwerp kan de gemiddelde vrouw in geuren en kleuren perfect situeren in een emotionele wereld. Nu snap ik wel dat je geuren en kleuren graag weglaat wanneer het je muts betreft, maar aldus Philemon delen mannen direct hun chlamydiadruiper. Hoe dan ook, ik was dus in de waan dat Lactacyd en Canesten Gyno al de taboe doorbroken hadden. Niet dus, misschien moeten we er maar een maand aan toekennen. Net zoals mannen in Movember hun snor laten staan, kunnen vrouwen dan in Aukutdus hun snor laten spruiten.

Het mag dus geen verrassing zijn dat ik mijn zoekactie vrij snel ben gestaakt. Driftig klop ik op het klavier een nieuwe zoekopdracht in, welke mijn browser automatisch aanvult. Nu zit ik gezellig m’n koffie te drinken en neem ik met een gerust hart weer een hap van mijn brood. Ondertussen toont Google mij een mooie selectie aan schaamlipjes. De verscheidenheid is groot, maar daardoor niet minder aantrekkelijk. Wel wil ik nu eigenlijk toch wel iets anders mijn tong laten strelen dan deze saaie boterham met kaas.

Kom je mij om raad vragen over de associatie van naties?

Zo, het is er dan toch van gekomen. Dat ik die vervloekte envelop op de valreep heb geopend en dat ik jou eens lekker ga vervelen met mijn ongezouten mening over iets waar je nog helemaal niets van hebt vernomen in de media. Ja, het gaat natuurlijk over dat idiote referendum waar je aanstaande woensdag voor naar de stembussen holt net voor je naar je werk gaat (of het wat rustiger aanneemt, zodra je werkgever vindt dat ie je genoeg heeft afgepeigerd voor de dag en voor eventjes je weer vrijlaat). Met slechts anderhalve dag te gaan tot we ‘de democratie redden’, voel ik me eindelijk vrij om dit infantiele gedrocht van een raadgevend referendum te bekritiseren. Ik ga namelijk toch niemand meer beïnvloeden. Wat op zich al moeilijk voor mij is, want ik weet nog steeds niet wat ik deze woensdag ga stemmen en of ik überhaupt wel ga stemmen.

Principieel ben ik tegen referenda, dat is overigens één van de redenen waarom ik tot dusver nog nooit het advies van zowel de stemkompas als de kieswijzer heb opgevolgd, om op D66 te stemmen. Mocht je nieuwsgierig zijn naar alle andere redenen, dan beloof ik bij deze daarover te schrijven wanneer de eerst volgende échte stembusgang met de brievenbus zit te klepperen. Nee, ik vind referenda een farce. Meestal is het niets anders dan een manier van de regering om haar verantwoordelijkheid af te wentelen op het volk. Daarom ook dat het, in verreweg de meeste gevallen, strategisch wordt ingezet om de eigen of partij’s politiek positie te verstevigen. Een goed voorbeeld hiervan is de onlangs gehouden Brexit referendum in Groot-Brittannië.

Dit referendum is echter van een totaal andere orde van lachwekkende vertoningen, want het associatieverdrag an sich is al een farce. Alleen de naam al, A-Sso-Cia-Tie! Dus Oekraïne zou zich met de EU mógen associëren en vice versa. Nou, als je sinds Majdan het nieuws hebt gevolgd, moet toch bij iedereen de vraag rijzen of het eigenlijk wel mogelijk is om je met een dergelijk land te kunnen associëren (of zij met de EU). Ja, misschien wel met de voormalige Sovjet staten, oftewel de economische kneusjes in Huize Europa. Als referenda al demagogische uitvloeisels zijn van de democratische façade én dit specifieke referendum ook nog eens gaat over zoiets onzinnigs, mag er superlatief gesproken worden over een farce. Zeg maar, Farce Majeure! Dat de enige levende leden (Ted de Braak, Jan Fillekers en Henk van der Horst) nog niet gezamenlijk het podium hebben betreden om ons te informeren over deze, door Jan Roos (ook wel Bassie zonder Adriaan van GeenStijl genoemd) afgedwongen, hilarische democratische gotspe verbaasd mij dan ook enorm. En dat het niet 5 dagen eerder is gehouden, op de enige dag van het jaar die het referendum in het juiste daglicht zou plaatsen, is de zoveelste tekortkoming.

Waarom wij ons druk moesten maken om het associatieverdrag is mij, tijdens het afdwingen van dit ‘raadgevend referendum’, totaal ontgaan. Maar waarom GeenStijl zich druk maakte over dit op pleepapier (hoogstwaarschijnlijk gebruikt) geschreven verdrag was mij al helemaal een raadsel. Tot afgelopen donderdag toen Luuk Koelmans column, dankzij de Feestboekgroepen voor columnisten, mijn aandacht trok. Al heel lang lees ik zijn vermakelijke en scherpe columns in de Metro, maar blijkbaar mocht de eerder genoemde column niet onder de ogen komen van miljoenen gebruikers van het openbaar vervoer. Metro had de column geweigerd. Toch staat er helemaal niets bijzonders in dat de afwijzing gegrond maakt. Afgezien van het feit dat Metro eigendom is van Telegraaf Media Groep (TMG), waar Koelman naar refereert in de column. Ik kan enkel concluderen dat Luuk de vinger op de zere plek heeft gelegd en dat daarom het publiek verstoken is van de ware reden van dit referendum. Naar mijn mening pure censuur naar Russisch voorbeeld waar een Nederlands ‘nieuwsblad’ zich schuldig aan maakt.

Maar goed, wat is eigenlijk het nut van overmorgen je stem uitbrengen? Het is slechts een raadgevend referendum, oftewel de uitslag kan sowieso worden genegeerd. Er moet minimaal een opkomst zijn van 30% om het referendum als geldig te beschouwen, maar niet stemmen is de facto hetzelfde als een stem voor het verdrag. Kortom, zelfs als iedereen tegenstemt bij een opkomst van 49%, kan worden beweerd dat een meerderheid dus eigenlijk voor is. Nu zit ik persoonlijk te twijfelen, ik wil graag voor stemmen puur om te stangen als ik denk dat de 30% opkomst wordt gehaald. Want als de peilingen een lagere opkomst voorspellen, kan ik ook gewoon thuisblijven om te klieren. Mooi hoor, provoceren zonder ook maar iets te doen! Wanneer ik toch tegenstem is dat enkel omdat ik van mening ben dat het niet verstandig is om in de achtertuin van Poetin te poepen. Eigenlijk wil ik eerst een referendum over een federaal leger, alvorens Poetin de EU op brute wijze in de poeperd neemt, terwijl de EU nog gehurkt met de broek op de enkels aanstalten maakt om Poetins achtertuin te ontvluchten.

Overigens gaat dit referendum helemaal niet over het associatieverdrag, de uitslag is eigenlijk al bekend. De Nederlanders willen zelf niet geassocieerd worden met de EU. Fuck it! Mij is niets gevraagd bij de invoering van de euro, dus ik stem tegen net zoals ik heb gedaan bij die Europese grondwet (die eigenlijk wel goed was). Ja, wij geloven in de democratie! En nog meer geloven wij dat de democratie moet gelden wanneer het om onbenullige dingen gaat. Wat ik aanstaande woensdag ga doen hangt af van hoe m’n pet die dag staat. Als GeenStijl nu een referendum had afgedwongen die echt van belang is voor de welzijn van het Nederlandse volk, zoals voor of tegen TTIP, dan had ik al maanden geleden m’n wekker voor 6 april gezet. Nu weet ik het nog niet!

Een knieval voor de islam of zwichten voor het gepeupel

‘BIELLIEUP! BIELLIEUP! BIEP!’, krijst de intercom op de gang. Ontwakend uit een erotisch getinte droom, hijs ik mij, geïrriteerd omdat de droom net leuk begon te worden, overeind in m’n nog aangenaam lonkende bed. De digitale wekker een blik gunnend denk ik, godverdomme, wie heeft het lef om mij te wekken om 13:48u? ‘Godver, de godverdomme’, mompel ik (want mijn vocabulaire behelst niet zoveel woorden gedurende het ontwaken), me naar de intercom struikelend om de boosdoeners audiëntie te geven. Terwijl het bezoek zich naar de lift begeeft, schiet ik in een spijkerbroek om de fiere ochtenderectie (zo midden op de dag) en mijn exhibitionistische trekjes te verhullen.

Wanneer ik bij de voordeur kom, zie ik twee vrouwen die ik niet ken de lift uitkomen. Enkel het feit van geslacht maakt dat de scherpe kantjes, van de in de middag optredende ochtendhumeur, plaatsmaken voor een wat socialere instelling. De één oogt als een verdwaalde, maar kuise, hippie. Niks ‘free love’ dus! En de ander is beduidend jonger en komt iets vlotter op mij over, maar eveneens verstoten van enig seksuele allure. Nog even heb ik spijt dat ik niet de intercom heb genegeerd en gepoogd om de droom te vervolgen, terwijl het stemgeluid van de oudere van het stel op verontschuldigende toon mijn trommelvlies heeft bereikt. ‘Ja, u verwachtte hoogstwaarschijnlijk iemand anders?’, omdat ik zonder een naam af te wachten direct sluis naar de lift had geopend.

Nog de voordeur naderend vervolgt ze naadloos: ‘Wij willen u graag uitnodigen…’ Ah, gezellig een feestje, denk ik. Wat direct in de kiem wordt gesmoord door: ‘…om de herdenking…’ Is er iemand dood die ik zou moeten kennen? ‘…van Onze Lieve Heer, Jezus Christus, bij te wonen. Zoals u weet…’ Alweer dat gevousvoyeer! Nou, daar heb ik geen zin in en interrumpeer gelijk: ‘Sorry, ik heb al toegezegd op een uitnodiging van een haas om chocolade-eitjes te zoeken op die dag!’ Nog vriendelijk groetend, terwijl ik de deur voor mij laat spreken om een einde aan dit gesprek te breien.

In de huiskamer aangekomen zet ik de televisie aan, alvorens de waterkoker te vullen, aan te zetten en de theepot van een zakje groene thee (want ik heb ooit gelezen dat dit effectiever is dan koffie om het wakker worden te bevorderen) te voorzien en verlaat de huiskamer. De blaas geledigd en m’n tanden gepoetst kom ik terug in de huiskamer, waar ik het hete water in de theepot giet, enkel om dit later weer over te hevelen naar een theeglas. Nippend aan de thee nestel ik me voor de grijze kast, waar de zoveelste herhaling cq. aanpassing van het NOS journaal nu pas tot mij doordringt. Wat blijkt? Er zijn weer aanslagen geweest in Europa. Dit keer was Brussel aan de beurt, wat mindere goden dan Michel de Nostradamus hadden kunnen voorspellen met al die recente huiszoekingen.

Ah, is het zo’n dag? Die televisie hoeft de komende tijd dus niet aangezet te worden, want ik weet toch al wat er op is. Wat dat betreft is het, vooral achteraf gezien, toch beter wanneer een André Hazes de pijp uitgaat. Allerhande ‘experts’ die als voorjaarskrokusjes de grond uitschieten en bovendien nog een platform krijgen om hun bedenkelijke expertise van een publiek te voorzien. Typische Man Bijt Hond volk welke, tijdens het winkelen op een of ander obscuur marktje, gevraagd wordt of zij zich nog wel veilig voelen op een locatie waar zoveel mensen samenscholen. Politici die weer populistische uitlatingen doen, uiteraard aangepast aan de eigen achterban.

Maar vooral is het koren op de molen van de PVV, die qua publiciteit voorlopig sowieso niets te klagen had met dat minder Marokkanen gedoe. Want of de daders eigenlijk wel direct of indirect iets met de islam te maken hebben is irrelevant, de onderbuik heeft gesproken en dus moeten de grenzen dicht. ‘We gaan niet, net zoals de HEMA, een knieval maken voor de islam!’ Uiteraard zullen de VVD en de CDA, na een zegje van de peroxidekoning, in een poging de PVV’s kaas van het brood te eten door in ietsjes minder kleurrijke woorden de PVV-voorman na te apen. Ze moeten per slot van rekening de naar de PVV weglopende kiezer weer terugwinnen. Zielig eigenlijk hoe de één z’n misère en zetel voor de ander betekent.

‘Oh, nee!’ Ook Feestboek zal weer overspoelen met steunbetuigingen in de vorm van aangepaste profielfoto’s en dat terwijl de Franse vlaggen nog niet eens allemaal weg zijn. Ik neem plaats aan mijn bureau en klop driftig op m’n klavier. ‘Hoppa!’ En m’n Feestboekstatus is veranderd in ‘PRIJSVRAAG: Wie is de eerste met een doorschijnende Belgische driekleur over zijn/haar profielfoto?’, terwijl mijn gedachte nog doorracet over de implicaties omtrent de publieke opinie. Hierbij blijft één enkele vraag zich alsmaar manifesteren: ‘Moeten we kiezen tussen een knieval voor de islam en zwichten voor het gepeupel?’ En ik weet al wat ik kies, want ik laat mij leiden door het gegeven dat échte moed wordt gedefinieerd door de reactie op de meest directe dreiging.

Nooit meer een nationale Vrouwendag

Verdeeldheid is een slechte voorbode

Vandaag is de Internationale Vrouwendag, één van de dagen die emancipatie (en dan ‘vrouwenemancipatie’ in het bijzonder) promoot. Dus wie hoopte dat het een dag was waarop de man zijn horizon mag verbreden en kijken naar exotische dames, zal enigszins bedrogen thuiskomen. Maar ja, wat weerhoudt je om op een andere dag je hoop op een interraciale verhouding na te jagen? Uit ervaring kan ik je vertellen dat de kindjes die uit dergelijke relaties voortkomen bijzonder mooi zijn. Om het niet te hebben over de bevordering van genetische variatie die gepaard gaat met het doorbreken van de continentale inteelt trend.

Maar wat zeg ik niet? Oh ja,… Hier, in het door mij zo geliefde kikkerlandje, is het over 4 dagen pas Vrouwendag. En niet alleen Nederland heeft op een andere dag dan 8 maart een nationale Vrouwendag. Nu is het allemaal wel te verklaren, met uiterst legitieme redenen, waarom meerdere landen op andere data de vrouwenemancipatie een obscuur podiumpje gunnen, maar zoals mijn subjectief gebruik van bijvoeglijk naamwoorden doet vermoeden, vind ik deze verdeeldheid niet bepaald in het voordeel van het te behalen doel.

Een na te jagen waardige utopie

In de wetenschap dat de volgende opmerking(en) op enig kritiek kan(/kunnen) rekenen, ben ik van mening dat met name geslachtsemancipatie een utopie is. Een ideaal waarvan het streefdoel nooit bereikt kan worden. Overigens wel een utopie die zoveel als mogelijk dient te worden nagejaagd. Maar zeker niet door als een jonge reu achter loopse feministen aan te hobbelen. Want zoals de naam ‘feminist’ dient te doen vermoeden, is dit een groep die zich enkel inzet voor de belangen van vrouwen. Zo is tevens het gebruik van het woord ‘vrouwenemancipatie’ in een feminiene cultuur bedenkelijk en des te zorgelijker dat een woord zoals ‘geslachtsemancipatie’ niet bestaat aldus de Dikke Van Dale.

Er mag dus worden aangenomen dat zij niet per se gelijkheid van man en vrouw voor ogen hebben (als ze dat wel hebben, mogen ze hun naam wel veranderen). Nee, dit is slechts een mijlpaal, een moment om de champagne open te trekken om vervolgens door te stomen en een onbalans in het voordeel van vrouwen te bewerkstelligen. Ik wil hier overigens niet mee insinueren dat dit met opzet wordt gedaan. Het is nu eenmaal de menselijke aard om een onbalans te bestrijden met een onbalans aan de andere kant van de wip-wap. Hoe vaak feministische organisaties ook roepen dat zij gelijke rechten voor man en vrouw nastreven, blijf ik daar achterdochtig over. En deze achterdocht groeit naarmate deze organisaties harder roepen.

Iedere Yang heeft een Yin nodig

Persoonlijk ben ik een voorstander van elke vorm van emancipatie, wie is er nu niet voor gelijke rechten en behandeling van één ieder? Maar waar échte emancipatie, ondanks de nog erg lange af te leggen route, realistischer is waar het bijvoorbeeld rassen of seksuele oriëntatie betreft, is op basis van geslacht een totaal andere kwestie. En dit komt door het simpele feit dat de fysieke verschillen tussen man en vrouw wezenlijk immens zijn. Geen man kan weten hoe het is om nieuw leven in de buik te voelen groeien; noch wat het is om je stemmingen, door oestrogeen geteisterd, alle kanten uit te zien schieten. Nee, wij mannen weten alleen dat er momenten zijn dat we beter ‘ja’ en ‘amen’ kunnen zeggen, om vervolgens ‘m als een speer te smeren en over enkele dagen pas dat ernstige gesprek aan te gaan.

Maar ook vrouwen hebben totaal geen benul van wat testosteron met de man doet. Helaas is het merendeel aan gevolgen van dit hormoon in menig westerse beschaving gedemoniseerd. Kortom, de mannelijkheid wordt ontkent en zelfs als onwenselijk beschouwd. Nu moet ik wel toegeven dat sommige, aan testosteron onderhevige, gedragingen ook niet bepaald bijdragen aan cohesie binnen een samenleving (en nog minder aan een samenleving in vredestijd). Maar in principe zijn veel gevolgen van het oestrogeen eveneens niet bevorderlijk voor diezelfde cohesie (vooral niet gedurende oorlogstijd). Wat niet wegneemt dat testosteron én oestrogeen er nu eenmaal zijn en we zelfs ons bestaan aan die maffe hormonen te danken hebben.

Aan de hand van een MRI-scan is al het verschil tussen een mannelijke en vrouwelijke brein aan te duiden. Wat niet zo vreemd is, want ook die hersenen worden beïnvloedt door andere doseringen van de welbekende hormonen en tevens door de organen die zij besturen. Nu zijn er mensen die graag de hogere hersenactiviteit aanhalen om superioriteit te eisen, maar er zijn ook argumenten om juist het tegendeel te bewijzen. Zo spreekt men nooit van een superieure computer, wanneer deze al z’n capaciteiten aanspreekt om een opdracht uit te voeren, waar een andere slechts de helft van z’n capaciteiten gebruikt om dezelfde opdracht in hetzelfde tijdsbestek te voltooien. Nee, geen van beiden geniet superioriteit, mits geen specifieke taak op handen is. Maar ik dwaal af!

Een betere toekomst begint hier

Ondanks dat in de westerse cultuur, op menig punt, meer masculien dient te worden om de balans te herstellen, moet ook ik onderkennen dat er nog zat aspecten zijn aan te wijzen waar vrouwen nog achtergesteld worden én waar dit niet zo hoeft te zijn (om het niet te hebben over de wereldwijde positie van vrouwen). Over de gehele linie is de man nog bevoorrecht, dus ga ik ook nog niet zeiken over de naam. Nog niet! En om sneller resultaat te boeken, zou het beter zijn als de Internationale Vrouwendag ook daadwerkelijk dé Internationale Vrouwendag zou zijn. Zodat deze dag daadwerkelijk invloed kan hebben op de wereldpolitieke agenda en de voorvechters van gelijke rechten voor vrouwen en mannen niet meer verdeeld zijn over zoiets futiels als een datum.

Nu snap ik wel dat 8 maart 1908 een datum is die vooral voor de Verenigde Staten belangrijk is en dat deze datum nog minder beduidend is, wanneer je meerekent dat die praktisch aan het einde van een periode die de geschiedenisboeken inging als de Eerste Feministische Golf plaatsvond, maar met verdeeldheid is nog nooit een strijd gewonnen (uiteraard wel voor degene die de verdeeldheid zaait) en momenteel lijkt een meerderheid die 8 maart te hanteren. Dus laat één, door alle landen gehandhaafde, datum (8 maart) voor Vrouwendag bijdragen aan het zo dicht mogelijk benaderen van de utopie genaamd ‘geslachtsemancipatie’, mits de bevoorrechte positie van vrouwen naar aanleiding van de menselijke paringsdans daarbij in acht genomen wordt.

De Beste Van Dale Houden Niet Van Voetbal

Breaking news

En wederom een nieuwe doorbraak. We hebben het voor elkaar en mogen vandaag onze eerste advertorial schrijven. Woehoe! Yeah! En nog wel voor het boek dat ik het meeste lees. Het heeft mij veel moeite gekost om dan eindelijk m’n eerste advertorial te mogen schrijven. Na lang onderhandelen met Van Dale zijn we het overeengekomen dat ik na betaling van een kleine 150 euro iets mocht schrijven over hun woordenboeken. Zojuist heb ik dat geld overgemaakt aan de woordenboekenuitgeverij en nu ga ik dus direct op m’n toetsenbord kloppen.

Ja, hoor! Het is een geniaal boek en dat zeg ik niet alleen omdat je dat moet zeggen in een advertorial. Met enige regelmaat duik ik namelijk in een reeks woordenboeken van Van Dale en altijd weer ben ik enorm bevredigd over het resultaat. En niet alleen de tastbare uitgaven zijn geweldig. Al enige tijd is Van Dale ook online te vinden. Alwaar ik in aanraking kwam met autofellatio en de bijbehorende rugklachten. Maar het schijnt dat autoconnulingus ook tot de mogelijkheden bestaat, al is mij dat nog niet gelukt.

Echt superhandig

Het gebeurd wel eens dat ik net niet lang genoeg ben om iets van de kast te halen. Dan is het fijn dat er een dik en stevig boek in de buurt is, die je net die 5cm extra lengte biedt. Ook fijn om te weten is dat Van Dale ook handig is bij het doden van insecten. Het bevat ruim 1000 pagina’s welke niet alleen 1000 manieren verschaffen om een vlieg te doden, maar ook nog eens het ideale gewicht omhelst welke benodigd is om kleine kruipers te vermorzelen. Soms twijfel ik ook nog over de spelling van een woord. Ook dan biedt Van Dale solaas.

Het is heus waar! Van Dale heeft mijn vocabulaire capaciteit verruimd. Vooral hun EN/NL en NL/NE boeken heb ik lang en vaak gebruikt. Zo schreef ik in het verleden liedjes over de vreemdste dingen, zoals over een psychotisch voorkomend personage in de ik-vorm. Dit kwam doordat ik ‘schaduwgevecht’ opzocht en erachter kwam dat dit ‘mimic warfare’ in het Engels is. Wat bij mij een totaal andere connotatie had dan een ‘native’ Engelstalige.

Waarom ook jij aan de Van Dale moet

Wat ik ook leuk vind is één van de Van Dale boeken ‘at random’ te openen, om te kijken welk woord mij opvalt. Meestal werkt het net zo goed als die maffe boekjes die je tips geven wanneer je ze zomaar op een willekeurige pagina opent. De ene keer levert het direct een thema voor een kort verhaal. De andere keer slechts een leuk woord dat is te verwerken in een column. Maar vooral lijkt het bij mij inspiratie te geven bij gedichten.

Kortom, wanneer u last heeft van beestjes in uw huis, of u wilt uw Japanse theetafel veranderen in een Nederlandse eethoek, denk dan aan Van Dale. Maar ook wanneer u iets met taal wilt beginnen is Van Dale ideaal en dankzij de alfabetische indeling handig in gebruik. Mocht u slechts denken aan een boom die geveld dient te worden voor uw plezier, ook dan is Van Dale ‘your book of choice’!

Een Basisinkomen Een Links Verhaal?

Alleen maar linkse argumenten

Het wondermiddel dat het onvoorwaardelijke basisinkomen heet wordt voornamelijk op handen gedragen door vooral links-georiënteerden. Zij dragen vooral de voordelen uit op sociaal vlak, maar door dit te doen slaan zij totaal de plank mis. Niet omdat het ongegronde of onbelangrijke aspecten zijn die aan het basisinkomen kleven, maar puur omdat het preken voor eigen parochie is.

Keer op keer zie ik dat dezelfde fout wordt gemaakt. Ook de VPRO spreekt heel populistisch van ‘gratis geld’ wanneer zij weer een documentaire over het basisinkomen hebben. Wat met open armen wordt ontvangen door één kant van het politieke spectrum (dat deel dat al is overtuigd), maar met argwaan wordt aanschouwd door de andere kant (het deel dat nog overtuigd dient te worden). En dat terwijl het van oorsprong een rechts concept is dat door niemand minder dan Milton Friedman werd gepredikt.

Ook zijn er mensen die gaan discussiëren over de exacte hoogte van het basisinkomen. Uiteraard heeft de hoogte van een basisinkomen allerlei gevolgen. Te laag en het is onmogelijk in de minimale levensonderhoud te kunnen voorzien. Te hoog en men denkt dat het de prikkel tot arbeid kan doden, niet dat Rome daar in haar tijd erg veel last van had. Maar dat terzijde, het is namelijk veel belangrijker om de voordelen op een rechtse manier uit te leggen en om de condities waaronder een basisinkomen kan worden ingevoerd te bediscussiëren.

Gigantische economische impuls

Sowieso is het basisinkomen een investering in de economie en moet als zodanig worden uitgelegd. Dat economie meer inhoud dan enkel het kapitaal binnen een geografische locatie is weer een andere discussie, waarbinnen de linkse argumenten helemaal tot hun recht komen. Het onvoorwaardelijke basisinkomen is een economische impuls van ongekende proporties en er mag dus veel van verwacht worden. Het zal namelijk een positieve vicieuze cirkel opwekken, waarbinnen arbeid goedkoper wordt; meer arbeidsplaatsen ontstaan; producten en diensten worden goedkoper; de vraag naar deze producten en diensten neemt toe; productie wordt opgevoerd; er komen meer arbeidsplaatsen bij.

Maar tegelijkertijd brengt het een complete verandering in ons volledig systeem teweeg, zowel het sociale stelsel als het belastingsysteem moet op de schop. Zo zijn alle verschillende uitkeringen en toeslagen verleden tijd, wat bijdraagt aan een kleinere overheid. Wanneer het minimumloon op termijn wordt losgelaten zal belasting op arbeid afnemen, wat hopelijk bijdraagt aan het enthousiasmeren om andere dingen te belasten zoals bijvoorbeeld CO2-uitstoot en energieverbruik. En dit is nog maar het topje van de ijsberg.

De wereld staat niet stil

Zoveel veranderingen stuit natuurlijk op verzet. Naarmate wij ouder worden zijn we steeds minder in staat om ons progressief op te stellen. Je hebt het zelf vast ook wel eens gezegd. ‘We hebben het altijd zo gedaan!’ En een stukje angst voor het onbekende speelt daar ook een rol bij. Spontaan is iedereen advocaat van de duivel en zien we allerlei beren op de weg. Maar hoe je het ook wendt of keert, de wereld is in beweging. Het basisinkomen gaat komen, als het niet goedschiks is dan kwaadschiks. Want de ontwikkelingen in de arbeidsmarkt, de modernisering, globalisering en zelfs milieukwesties vragen om een rigoureus innovatie binnen bestaande systemen. Zo rigoureus dat we het zelfs een draai van 180 graden mogen noemen, want op veel punten zitten we nu op een rampenkoers.

Verandering is dus onafwendbaar, maar er zijn net zoals bij de industriële revolutie flink wat voordelen te behalen wanneer je de eerste bent die de belangrijkste wijzigingen doorvoert. Dus laat Nederland die VOC mentaliteit eindelijk spreken of moeten we wachten tot het op supranationaal niveau wordt ingevoerd? Ik hoop op optie één, want het zal de Nederlandse invloed in de EU vergroten, evenals onze positie op de wereldmarkt.

Uw vrijdenker,

De Laatbloeier

Vegetarisch, Veganistisch? Doe Mij Toch Maar Flexitarisch!

Onaangename verrassing naar de hand gezet

Afgelopen week werd ik ´verblijd´ met vegetarisch en veganistisch ‘vlees’ in m’n voedselpakket. In eerste instantie wilde ik het niet eens meenemen, tot ik mij realiseerde dat overal een onderwerp voor een blog in kan zitten. En hoe je het ook went of keert, het betekende dat ik 3 dagen niet hoefde na te denken over wat er gegeten ging worden.

Waarom iemand vlees afzweert is mij een raadsel, maar dat ze na deze daad producten willen kopen die toch op vlees lijken kan ik al helemaal niet bij. Desalniettemin werd ik geconfronteerd met een aantal producten die blijkbaar een bepaald gat in de markt dichten en had ik beslist mijzelf op te offeren ten gunste van een blogpost. Als eerst heb ik uiteraard gekeken naar waar het ‘vlees’ van gemaakt was, ze waren gemaakt van soja-eiwitten (goed voor een substantieel deel aan houtkap in tropische regenwouden) en de vegetarische bevatten eveneens uit ei gewonnen eiwitten.

De eerste testronde

Als eerst heb ik de vegetarische ‘schnitzel’ uitgeprobeerd, welke  qua textuur wel wat weg had van het vlees in reguliere schnitzels. Wat direct opviel was dat het stevig gekruid was om het de impressie van vlees te geven. Tijdens het eten ervan had ik na een halve ‘schnitzel’ geen zin meer om door te eten.

Toen ik mijn plannen en de tot dusver bekende bevinden met mijn ex deelde, kreeg ik twee verschillende veganistische kazen in de hand geduwd. Die moest ik maar eens proeven dan! Nou, blijkbaar koestert m’n ex toch nog wat haatdragende gevoelens voor mij. De ‘mozzarella style’ vegankaas was korrelig in de mond, maar smaakte alsof het wel bruikbaar was om te gebruiken als ingrediënt bij het koken. Het plakje ‘cheddar’ vegankaas was te ranzig voor woorden. Het smaakte naar de geur van gummetjes. Gelukkig kreeg ik wat veganistische melk, op basis van rijstwater, om de kauwgomkaas weg te spoelen. Overigens was de ‘melk’ best aangenaam, maar het is geen echte melk dus ik denk dat ik het eerder zou gebruiken als ingrediënt in een recept zodat een lactose-intolerante gast ook iets kan mee-eten.

Verdere proefronden en mijn eindconclusie

Samen met de kinderen heb ik het veganistische ‘gehakt’ gegeten. Volgens de verpakken was deze bedoeld om een Mexicaanse wrap mee te maken. Rechtstreeks uit de pan is het niet te vreten. Het had de smaak van tripknollen en milde paddo’s, maar die krengen eet je niet voor de smaak. Echter op een tortilla met kidneybeans, slamix, ui, strooikaas, knoflooksaus en salsasaus is de veganistische ‘gehakt’ goed te doen, maar onder die omstandigheden is zelfs boomschors wel te doen. Ook nu had ik vrij snel het gevoel dat ik genoeg had gegeten

Later hebben we ook nog de vegetarische ‘gehaktballetjes’ gegeten, welke toch wel het lekkerst smaakten van al het gekregen namaakvlees. Met curry ketchup was het wel beter, maar ook nu had ik na een paar gehaktballetjes geen zin meer om nog een enkel balletje in m’n giechel te steken. Ik moet dus concluderen dat vegetarisch én veganistisch ‘vlees’ vooral geschikt is voor mensen die niet graag lekker eten en mensen die willen afvallen.

Mijn mening blijft onveranderd. Er zijn goede redenen denkbaar om vegetarisch of veganistisch te worden. Ik kan ze alleen niet zo een-twee-drie bedenken. Gelukkig zijn er ook genoeg gerechten die je kunt eten zonder daar vlees bij te gebruiken en zelfs zonder dierlijkmateriaal toe te voegen. Dus namaakvlees eten is voor mij net zoiets als nicotinekauwgom. Iets dat een verslaving in tact houdt en dus het probleem niet echt aanpakt. Stop of stop niet, maar niet al dat halfbakken gedoe!

Uw proefkonijn,

De Laatbloeier

Gedichtdag #2: Vijf Mei Rijmelarij

5 Mei Rijmelarij

Op 5 mei zal één ieder zwichten
Om conform maatschappelijke etiquette
Collectief over vrijheid te dichten
Allen tegen xenofobie
Allen tegen demagogie
Verenigd in bigotterie
Tezamen pijlen op het vreemde te richten

Want wij zijn vrij
Vrij om te denken en zeggen wat ons goeddunkt
Wij zijn vrij binnen al onze beperkingen
Achter onze hoge muren zijn wij veilig
En vrij van de dreiging van onze anders-ogende buren

Wij zijn vrij
Om de spot te drijven en een ander te veroordelen
Wij zijn vrij om deze utopie te verkondigen
Veilig van achter onze computer prediken wij de vrijheid
Die met wapens moet worden afgedwongen

Op 5 mei zal één ieder zwichten
Belast onder collectieve druk
Gezamenlijk over vrijheid te dichten
Allen tegen de antisemiet
Allen tegen demagogie
Verenigd in bigotterie
Nochtans de pijlen op het vreemde te richten

De Laatbloeier

NS Ergernissen: Last Van Uw Mede-Treinreiziger Of Toch De WiFi Connectie?

Argh, alweer géén WiFi

Het is weer zover, ik heb de trein genomen. Tegen beter weten in toch weer voor de NS gekozen om op en neer naar EIndhoven te reizen. Zoals gebruikelijk is er wel iets te vinden wat me niet zint. Dit keer ligt de ergernis bij iets dat zogenaamd wordt aangeboden, maar ik zelden tot nooit heb gezien. Het is een beetje zoals de Jeti. Er zijn mensen die ‘m hebben gezien, maar het merendeel van de mensen zweren dat ie niet bestaat.

Ja, ik heb het over WiFi in de trein. Net zoals bij het Loch Ness, wordt er op locatie uitermate overtuigend geadverteerd en is iedereen zo stellig van het bestaan dat dit niet eens in twijfel wordt getrokken. En ondanks dat iedereen weet dat er toch niets is, gaan we wel allemaal kijken of wij wel iets zien. Zo, ook ik! Direct na het instappen in de trein grijp ik mijn laptop en moet constateren dat het inderdaad een mythe is dat er WiFi in de trein is.

Koters in de trein

Verveeld, omdat ik mijn Feestboekverslaving niet kan voeden, open ik MSWord en begin te kloppen aan het verhaal dat u nu leest. Ongeveer op dit punt stapt er een bijzonder goedgehumeurde man (vast dankzij de benodigde alcoholische versnaperingen) al telefonerend in de overvolle trein en komt tot de conclusie dat een zitplaats erg aanlokkend is, zelfs al is hij omsingeld door een tweetal jolige kleuters (mijn ‘mennekes’). Hij zegt nog even in z’n mobieltje: ‘Zo, ik hang maar op, want ik ga hier bij een stel kinderen zitten en ik weet nog niet hoe verstandig dat is!’

Ja, en dan ruiken die koters bloed. De jongste zegt al vrij snel: ‘Jij ziet er raar uit!’, waarop (blijkbaar een vriend) een man aan de andere kant van het gangpad reageert met: ‘Hij heeft je wel al door!’ ‘Raar? Oh, ik heb m’n zonnebril nog op. Is het zo beter dan?’, vraagt hij terwijl hij net z’n bril afdoet. ‘Nee, je ziet er nog steeds raar uit!’ Nou, probeer maar eens een discussie, die al direct hele stellige stellingen omhelst, van een vierjarige nog tot een goed einde te brengen.

Ouders zonder gezag

Het feit dat hij zichzelf niet te serieus nam, maakte dat beide jongens al snel dachten dat ze van doen hadden met een menselijk klimrek. Ja, dan moet ik toch maar de zeikerige vader uithangen, want straks hebben we te maken met iemand die maar aardig blijft doen tegen kinderen. En ondertussen denk, waar ben ik aan begonnen? Maar ja, het kwaad was al geschied. Ze dachten dat ze een gezellig reismaatje hadden gevonden in de vrolijke treinreiziger.

Dus nu moest de hele trein een paasliedje aanhoren. Waarbij omstanders kleuren moeten kiezen. Deze kleuren worden direct verwerkt in het liedje. Ondertussen hebben m’n kinderen ruzie over hoe het liedje werkelijk gaat. ‘Nee, jij doet het fout!’ ‘Zo hoort het niet, hoor!’ ‘Je zingt door me heen!’ En andere van dergelijke verwijten. Desalniettemin heeft dit de reis wel dragelijk gemaakt, ondanks dat m’n aapjes weer overduidelijk hebben aangetoond dat papa geen kindjes in bedwang kan houden.

Uw treinreizende reporter,

De Laatbloeier

Masochistische Facebook App In Opkomst

Einde der ego-strelingen

Ja, je kent ze wel die apps die, net zoals horoscopen, alleen maar positieve kenmerken propageren. En de lezer wilt dat zo graag geloven dat die in een ‘comment’, of een post op respectievelijk zijn/haar ‘tijdlijn’, aangeeft hoe raak de uitkomst was. Nou, schrik niet! Het is allemaal gelogen. Als jullie allemaal zo geweldig waren, waarom kunnen we elkaar dan allemaal niet uitstaan? Het werd dus tijd dat er een tegengeluid kwam.

Het heeft lang geduurd maar inmiddels is het dan zover, er is een jong bedrijf opgestaan om in plaats van ego-strelende naam-apps te creëren eindelijk de ongesluierde waarheid snoeihard binnen laat komen. Geen lief gedoe, maar dat wat je vrienden jou nooit hebben durven te vertellen. Uiteraard sloeg ik de uitslag direct in de wind, maar de zwijgzaamheid van bekenden (die ik confronteerde met mijn uitslagen) sprak boekdelen.

 

Nieuwste Feestboek app

Het geniale is dat je helemaal niet zoveel informatie hoeft te verschaffen. Slechts het invoeren van je naam staat al garant voor een flinke denigrerende sneer. Of je geboortedatum invullen en we weten direct hoe kansloos je in het leven staat. Zelfs je lievelingskleur en geluksgetal vertellen veel over hoe onaangenaam jij bent in gezelschap. En het klopt allemaal tot in detail. Astrologie verbleekt in het gezicht van deze onlangs ontwikkelde app.

Dus als je eindelijk eens wilt weten wat jij allemaal tekort komt. Of je enigszins masochistische trekjes hebt. Dan moet je nu direct naar www.insolentbastards.com/unraveltruenature.html gaan. Het is ook aan te raden om vooral je narcistische vrienden uit te nodigen om deze testen te ondergaan. Misschien dat ze eindelijk de wereld in het juiste perspectief zien, kikvorstperspectief!

Uw advertorial schrijvende,

De Laatbloeier

Prettig weekeinde!